Zanafilla merr titullin e tij hebre nga fjala e parë e fjalisë së parë, Bereshit, që do të thotë "Fillimi (në fillim)" (fjala "the" mungon, por mund të kuptohet); në Septuagintën greke quhej Zanafilla, nga shprehja «brezat e qiellit dhe të tokës». Ekzistojnë katër dëshmitarë të mëdhenj tekstualë të librit: teksti Masoretic, Pentateuku Samaritan, Septuaginta dhe fragmente të Zanafillës të gjetura në Qumran. Grupi i Kumranit ofron dorëshkrimet më të vjetra, por mbulon vetëm një pjesë të vogël të librit; në përgjithësi, teksti Masoretic është i ruajtur mirë dhe i besueshëm, por ka shumë raste individuale ku versionet e tjera ruajnë një lexim superior. [Samaritan Pentateuk] |