Një e dhjeta (/ taɪð /; nga Old English: teogoþa "tenth") është një e dhjeta pjesë e diçkaje, e paguar si kontribut për një organizatë fetare ose taksë e detyrueshme për qeverinë. Sot, të dhjetat zakonisht janë vullnetare dhe paguhen me para të gatshme, çeqe ose aksione, ndërsa historikisht të dhjetat janë kërkuar dhe paguar në natyrë, siç janë prodhimet bujqësore. Disa vende evropiane veprojnë në një proces formal të lidhur me sistemin tatimor duke lejuar disa kisha të vlerësojnë të dhjetat.
Ligji dhe praktika tradicionale çifute ka përfshirë forma të ndryshme të së dhjetës që nga kohërat e lashta. Çifutët orthodhoksë zakonisht praktikojnë ma'aser kesafim (të dhjetat 10% të të ardhurave të tyre për bamirësi). Në Izraelin modern, hebrenjtë vazhdojnë të ndjekin ligjet e të dhjetës bujqësore, p.sh. ma'aser rishon, terumat ma'aser dhe ma'aser sheni. Në krishterizëm, disa interpretime të mësimeve biblike konkludojnë se edhe pse të dhjetat praktikoheshin gjerësisht në Dhiatën e Vjetër, kurrë nuk u praktikua ose mësohej brenda kishës së shekullit të parë. Përkundrazi, shkrimet e shenjta të Dhiatës së Re shihen si mësimdhënia e "ofertave vullnetare" si një mjet për të mbështetur kishën: 1 Korintasve 16: 2, 2 Korintasve 9: 7. Gjithashtu, disa nga grupet më të hershme shisnin gjithçka që kishin dhe mbanin të ardhurat e përbashkëta për t'u përdorur për nxitjen e Ungjillit: Veprat 2: 44-47, Veprat 4: 34-35. Më tej, Veprat 5: 1-20 përmban tregimin e një burri dhe gruaje (Anania dhe Safir) që jetonin në një nga këto grupe. Ata shisnin një pjesë të pasurisë dhe dhanë vetëm një pjesë të çmimit të shitjes në kishë, por pohuan se kishin dhënë të gjithë shumën dhe menjëherë ranë dhe vdiqën kur u përballën me apostullin Pjetër për pandershmërinë e tyre.
Të dhjetat përmendeshin në Këshillin e Vizitave në vitin 567 dhe Sinodi i Makonit në vitin 585.
[Shmangia e taksave][Rezistenca e taksave][Tatimi mbi trashëgiminë][Çmimi i transferimit][tregtisë][Tatimet në Greqi][Tatimet në Rusi][kontrolloni] |
