Disa ndjeshmëri gjenetike mund të luajnë një rol të vogël në shumicën e rasteve. Në përgjithësi, megjithatë, gjenetika besohet të jetë shkaku kryesor i 5-10% të të gjitha rasteve. Gratë, nëna e të cilëve u diagnostikuan para 50 vjeç, kanë një rrezik në rritje prej 1,7 dhe ata të cilëve u është diagnostikuar në moshën 50 vjeç ose më pas ka një rrezik në rritje prej 1,4. Në ato me zero, një ose dy të afërm të prekur, rreziku i kancerit të gjirit para moshës 80 vjeç është 7.8%, 13.3% dhe 21.1% me vdekshmëri pasuese nga sëmundja 2.3%, 4.2% dhe 7.6% respektivisht. Në ato me një të afërm të shkallës së parë me sëmundjen rreziku i kancerit të gjirit në moshën 40 dhe 50 vjeç është dyfishi i popullatës së përgjithshme. Në më pak se 5% të rasteve, gjenetika luan një rol më të rëndësishëm duke shkaktuar një sindrom të trashëguar të kancerit të gjirit-ovarian. Kjo përfshin ata që mbajnë BRCA1 dhe BRCA2 mutacionin e gjenit. Këto mutacione përbëjnë deri në 90% të ndikimit total gjenetik me një rrezik të kancerit të gjirit prej 60-80% në ato të prekura. Mutacione të tjera të rëndësishme përfshijnë p53 (sindromi Li-Fraumeni), PTEN (sindromi Cowden) dhe STK11 (Peutz-Jeghers sindrom), CHEK2, ATM, BRIP1 dhe PALB2. Në vitin 2012, studiuesit thanë se ekzistojnë katër lloje gjenetikisht të dallueshme të kancerit të gjirit dhe se në çdo lloj, ndryshimet gjenetike dalluese çojnë në shumë kancere.
|